රතු ඉර
ට්රික්සි
සිවිලිම දෙස ම බලාගෙන සිටියා ය. රළ බිඳෙන හඬ හෝටල් කාමරයට ඇසුණේ ගීත රාවයක්
විලසිනි.
බඩ මහත සිරිමාන්න ඇය දෙස ඇසිපිය නොහෙලා බලා සිටියේ රටක් රාජ්යයක් අත්පත් කැර ගත් ලීලාවෙනි.
*****
"බොස් මේ
දැන් ඇමතිතුමා කතා කළා."
ට්රික්සිගේ
සුරතල් වදන් ඇසෙද්දී මේසය මත තිබූ සියලුම දුරකතන එකවර ම නාද විය.
මිතුදම
"අපි දෙන්නත් මේකට සහභාගී වෙමු නේද?" තිනුජි සනුෂිගෙන් ඇහුවා. දෙන්නම තරගයට සහභාගී වීමට තීරණය කළා. තරගයට ඇත්තේ තව සති දෙකයි. දෙන්නම හොදට නොකඩවා පුහුණුවීම් කළා.
ඔන්න එකෝමත් එක කාලෙක ලස්සන පොකුණක් තිබුණා. මේ පොකුණේ
ලස්සන නෙලුම් මලක් තිබුණා. ඒ මලේ නම නෙලුම් පැංචි. ඒත් හැමෝම ආදරේට කීවේ පැංචි
කියලා. එයාගේ අම්මා ලඟමයි පිපිලා තිබුණේ. මේ පොකුණ ලඟට ගොඩක් ලස්සන සත්තු ආවා.
ලස්සනම ලස්සන සමනල්ලු, පාට පාට කුරුල්ලෝ, මී මැස්සො හැමදාම වගේ මේ පොකුණට ආවා.
දඟකාර රෝසි
රෝසි දඟකාර පුංචි ගැහැණු ළමයෙක්. එයාට සෙල්ලම් බඩු ගොඩක් තිබුණා. බෝනික්කෝ, සෙල්ලම් පිඟන්, සෙල්ලම් කෝප්ප, සෙල්ලම් කාර් වගේ ගොඩක් ජාති වලින් පිරුණු සෙල්ලම් බඩු කාමරයක්ම තිබුනා. හැබැයි එයා සෙල්ලම් බඩු පාවිච්චි කලේ හරිම නරක විදිහට. එයා පිඟන් කැඩුවා, සෙල්ලම් කාර් එකේ රෝද ගැලෙව්වා, බෝනික්කන්ගේ පුළුන් අයින් කරා. එයා හරියට සෙල්ලම් බඩු වලට කරදර කළා.
රෝසිගේ සෙල්ලම් බඩු වලට අපූරු හැකියාවක් තිබුණා. එයාලට එයාලත් එක්කම කතාකරන්න පුළුවන්. මේක රෝසි දැනගෙන හිටියේ නෑ. රෝසි දවසක් එයාගේ සෙල්ලම් බඩු වලට සුපුරුදු ලෙස කරදර කරලා කාමරයෙන් එලියට ගියා. එදත් රෝසිගේ සෙල්ලම් බඩු වලට ගොඩක් කරදර වෙලා තිබුණා.
විප්ලවීය ගරිල්ලා භට කණ්ඩායමේ ඔත්තු
සේවා බළ ඇණියට සම්බන්ධ වී ඉදිරියට ගමන් කරමින් සිටි මා පමණක් මඟ හැරුණේ කෙසේ දැයි
ප්රහේලිකාවකි.
අප සියලු දෙනා විසින් පිළිපදිනු ලැබුවේ
එකම නීති රීති පද්ධතියක් ය.
ඈතින් ඈතට යන පියවර කිහිපයක හඬ පමණක් මට
දැන් ඇසෙයි. මා දැන් අතරමං වී ඇත.
ස්වල්ප වේලාවක් මම එළිමහනට පැමිණියෙමි.
රාජ්ය හමුදා ඒකකය තිබෙන්නේත් මා සිටි තැනට නුදුරිනි. ඉහළින් කැලෑවකි. පහළින්
නිවෙස් කිහිපයක් දිස්විණි.
මෙම කුඩා බටහිර ගම්මානයේ මිනිසුන්
ආර්ථික අතින් පහත් තත්වයක සිටියත් ආගන්තුක සත්කාරයට ඔවුන් හපන්නුය. යම් දිනක ඔබට
මෙම ගම්මානයේ ගමන් කිරීමට සිදුවුණොත් ඔබට හමුවන පළමු වැනි පුද්ගලයාම ඔබගේ තතු
විමසා ඔහුගේ නිවෙසට කැඳවාගෙන යනු ඇත. එහි දී ඔහුට කෑමට යමක් නොතිබුණත් ඔහු ඔබට
කෑමට යමක් දෙනු ඇත.
එම නිවෙස දෙසට යෑමට තීරණය කළ මම ඉදිරියට
ඇදුණෙමි. ආගන්තුක සත්කාරය සඳහා කිසිවකු ඉදිරිපත් නොවේවා යන සිතුවිල්ලෙන් යුතු ව
රිවෝල්වරයත් අත් බෝම්බයත් කබායට මුවා කරගත් මම ගමන ඉක්මන් කෙළෙමි.
එනමුදු මා හට ගම්මානයේ පළමුවැනි නිවෙස
පසුකර යෑමට නොහැකි විය.
අත් නැති කබායකින් සැරසුණු මැදිවියේ
මාතාවක මා ඉදිරියේ පෙනී සිටියාය.
"සුබ උදෑසනක් මාගේ පුත්රයාණෙනි." ඇය මට සුබ පැතුවා ය.
මමත් පෙරළා සුබ පැතුවෙමි.
මම
ජරබාරාස් ....
මිනී කාමරේ දිග ලාච්චුවක් ඇරේ.
මැදිවියේ තැනැත්කුගේ මළ සිරුරක් එහි දිස් වේ.
ටී.කේ. උභයවීර
වයස හතළිස් දෙකයි.
මරණයට හේතුව - සිරෝසිස්.
"දැන් මෙතන අත්සන් කරලා මිනිය බාර ගන්න."
මිනී කාක්කන්ගේ ඇස් ගිනි පුළිඟු මෙන් ළඟ ළඟ ම දිස් වෙද්දී මළකඩ බොඩියක් ගැසූ මිනී රථය පේරාදෙණිය රෝහලේ මෝචරියෙන් පිටවිය. රංජනීත් දරුවනුත් තුෂ්නිම්භුතව බලා සිටිය දී සුදු මීදුම් සළුවක් ඉහළට එසවිණි.
